ΚΡΗΤΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΕΝΕΤΟΚΡΑΤΙΑ (1453-1669)
Φύλλο εργασίας στο:
https://filologosab.blogspot.com/2021/09/blog-post_78.html#more
Μετά την άλωση της Πόλης το 1453 και τη φυγή των Ελλήνων λογίων προς τη Δύση στις τουρκοκρατούμενες περιοχές παρατηρήθηκε οπισθοδρόμηση. Στις περιοχές όμως που έμειναν για αρκετό διάστημα εκτός της τουρκικής κυριαρχίας (Κρήτη, Κύπρος, Επτάνησα) αναπτύχθηκε μεγάλη εμπορική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια αριστοκρατία, που έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τα γράμματα και τις τέχνες. Η επαφή με τη Δύση και κυρίως με την Ιταλία είχε ως αποτέλεσμα να διαδοθεί και στον Ελλαδικό χώρο το πνεύμα της Αναγέννησης, ενώ η εφεύρεση της Τυπογραφίας εξασφάλισε τη διάδοση των γραπτών λογοτεχνικών κειμένων. Τυπογραφεία δημιουργήθηκαν στη Βενετία και σε άλλες ελληνικές παροικίες των Ευρωπαϊκών πόλεων.
Στην περιοχή της Κρήτης, κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας, από τον 15ο έως τον 17ο αιώνα, και ιδιαίτερα μεταξύ 1600 και 1669 (υποταγή της Κρήτης στους Τούρκους), παρατηρείται μια σημαντική λογοτεχνική άνθιση, καθώς η βενετική κυριαρχία ήταν ήπια, σε σχέση με την κυριαρχία των Τούρκων, ενώ αρκετοί νέοι Κρήτες φοιτούσαν σε ιταλικές σχολές και μετέφεραν στο νησί τους το πνεύμα της Αναγέννησης. Έτσι στις ντόπιες κρητικές παραδόσεις, όπως αυτή των περίφημων «ριζίτικων» τραγουδιών (είδος δημοτικού τραγουδιού σε ανομοιοκατάληκτους δεκαπεντασύλλαβους), αφομοιώθηκαν επιδράσεις από τη λογοτεχνική δημιουργία της Δύσης.