Νεοελληνική Γλώσσα Α Γυμνασίου Ενότητα 1 Φύλλο Εργασίας

Οι πρώτες μέρες σ' ένα νέο σχολείο.

Νεοελληνική Γλώσσα Α Γυμνασίου

Φύλλο εργασίας

Θεωρία της ενότητας: Είδη προτάσεων στο:

https://filologosab.blogspot.com/2019/09/blog-post_18.html

Α : Θυμάμαι:

1) Το σχολείο 

1.εκπαιδευτικό ίδρυμα που έχει ως σκοπό τη μόρφωση και την αγωγή των παιδιών και των εφήβων και που λειτουργεί με βάση ένα επίσημα αναγνωρισμένο πρόγραμμα.  α. το κτίριο όπου στεγάζεται το παραπάνω εκπαιδευτικό ίδρυμα: 

 β. η εκπαίδευση που παρέχεται, τα μαθήματα που διδάσκονται στο παραπάνω εκπαιδευτικό ίδρυμα.

γ. το σύνολο των μαθητών και του προσωπικού ενός σχολείου

2. (μτφ.) περιβάλλον όπου το άτομο αποκτά εμπειρίες απαραίτητες για τη ζωή του: H κοινωνία είναι ένα μεγάλο σχολείο.

2) Πως ήταν η πρώτη σου μέρα στο καινούργιο σχολείο; (εντυπώσεις, σκέψεις, συναισθήματα )

               

Β . Δράσεις:     

Α )    Μελέτησε το κείμενο προσεκτικά και απάντησε στις ερωτήσεις.

Αστραδενή   της Ευγενίας Φακίνου

Η Αστραδενή έρχεται με την οικογένειά της από τη Σύμη και πάει πρώτη μέρα στο καινούριο σχολείο στην Αθήνα.

Ωραία! Λοιπόν, αυτή είναι η τάξη μου! Η Ε3!... Πρέπει να βάλω κάποιο σημάδι για να τη βρίσκω. Καλά θα δω..., γιατί ο κύριος ανοίγει μια πόρτα... Με σπρώχνει απαλά μέσα...

Πρώτα είδα την κυρία μας. Τη δασκάλα μας. Δεν ξέρω αν είναι νέα ή μεγάλη. Έχει μαζεμένα τα μαλλιά της σφιχτό κότσο και φοράει γυαλιά.

«Τι συμβαίνει, κύριε Γιώργο;».

«Μια καινούργια μαθήτρια, δεσποινίς».

(Ώστε είναι δεσποινίς κι όχι κυρία. Δεν έχει παντρευτεί κι είναι μεγαλούτσικη).

«Στη δική μου τάξη βρήκανε να τη βάλουνε... Έχουμε κιόλας 62 παιδιά. Τέλος πάντων. Ευχαριστώ, κύριε Γιώργο».

Στεκόμουνα κάπου κοντά στην έδρα. Κοίταξα την τάξη. Μεγάλη ήτανε κι όμως νόμιζες ότι θα έσκαγε σε λίγο από τα πολλά παιδιά. Είχε τέσσερις σειρές θρανία. Στα πιο πολλά θρανία καθόντουσαν τρία τρία παιδιά. Και είχε και δυο θρανία στο πλάι της έδρας.

«Βρες μια θέση και κάτσε», μου 'πε η κυρία.

Εκεί στη δεύτερη σειρά στο τρίτο θρανίο κάθονται δυο κορίτσια. Συμπαθητικά μου φαίνονται. Προχωρώ προς τα κει. Όταν φτάνω όμως... έχουν κάτσει στις δυο άκρες του θρανίου και κάνουν ότι δε με βλέπουν. Τι να κάνω τώρα; Να τους πω «πήγαινε πιο μέσα...», δεν μπορώ. Κοιτάζω γύρω. Όλοι κάνουν ότι κοιτάνε τα τετράδιά τους. Ξέρω όμως ότι εμένα κοιτάνε. Τι θα κάνω...

Αναστενάζω. Έχει και παρακάτω θρανίο με άδεια θέση. Πάω για κει.

Κάθονται ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Όταν φτάνω έχουν πιάσει κι αυτοί τις άκριες... Κοιτάω γύρω. Τι να κάνω;... Ακούω και κάτι γέλια... Επίτηδες το κάνουνε... Δε με θέλουνε να καθίσω δίπλα τους. Γιατί;... Πρέπει να 'χω γίνει κόκκινη σαν παντζάρι. Γυρνάω το κεφάλι μου και τους κοιτάω. Ν' άνοιγε η γη να με καταπιεί... Στέκομαι εκεί στη μέση. Στο λαιμό μου κάτι ανεβοκατεβαίνει...

«Ακόμα να καθίσεις;», ρωτάει απ' την έδρα της η κυρία.

Τι να της πω... Ότι αυτοί με κοροϊδεύουν;...

«Έλα να κάτσεις στα πλαϊνά θρανία», μου λέει .Πήγα.

3) Είναι επιτυχής η επικοινωνία ανάμεσα στην Αστραδενή και τους νέους της συμμαθητές; Ποιον κώδικα επικοινωνίας χρησιμοποιούν και ποιο είναι το μήνυμα;

Ποιον θα βάζατε στη θέση του πομπού και ποιον στη θέση του δέκτη; Δικαιολογήστε την απάντησή σας.

4) Εντόπισε τα λόγια που απευθύνει η δασκάλα α) στον κύριο Γιώργο β) στους μαθητές και γ) στην Αστραδενή.

 Για ποιο θέμα μιλάει κάθε φορά και με ποιο σκοπό;

 Πώς θα χαρακτηρίζατε το ύφος της;

5)Υπογράμμισε στο κείμενο δύο ελλειπτικές προτάσεις και στη συνέχεια  μετάφερέ τες στο τετράδιό σου και συμπλήρωσε τους όρους που λείπουν . Γιατί η συγγραφέας προτίμησε τις ελλειπτικές προτάσεις;

6) α) Βρες στο κείμενο δύο απλές προτάσεις και μετάτρεψέ τες σε σύνθετες και επαυξημένες.

β) " Πρέπει να βάλω κάποιο σημάδι για να τη βρίσκω."  Βρες τις κύριες και δευτερεύουσες προτάσεις.

7) Βρες στο κείμενο μία πρόταση για κάθε είδος: αποφατική, προστακτική επιφωνηματική, ερωτηματική.

8) Η Αστραδενή γυρνά στο σπίτι και αφηγείται στη μητέρα της τις εντυπώσεις της από την πρώτη μέρα στο σχολείο . Γράψε μια παράγραφο χρησιμοποιώντας και διάλογο.

Β )    9) Είναι επιτυχής ή όχι η επικοινωνία ανάμεσα στο ζευγάρι στο κόμικ; Γιατί; Ονόμασε τους παράγοντες της επικοινωνίας. Ποιος είναι ο πομπός, ο δέκτης, ο κώδικας, το μήνυμα;

Γ) ΑΛΚΗ ΖΕΗ  :  Αναμνήσεις της Κωνσταντίνας από τη Γερμανία

         Στο απόσπασμα που ακολουθεί, η δεκατριάχρονη ηρωίδα αναπολεί τις πρώτες μέρες στο Άαχεν και τη γνωριμία της με το περιβάλλον του γερμανικού σχολείου, στο οποίο η μητέρα της εργάζεται ως δασκάλα της ελληνικής γλώσσας

 Μπήκαμε σε μια μεγάλη αυλή στρωμένη με πρασινόγκριζες πλάκες κι ένα μεγάλο στέγαστρο γύρω γύρω.
         «Ο διευθυντής, ο χερ Χάινερ, μας περιμένει στο γραφείο του», λέει η μαμά. Παίρνουμε ένα διάδρομο με πλακάκια μπεζ και βυσσινιά. Ο διάδρομος ατέλειωτος, μα σ' όλο το μήκος, από τη μια μεριά, απ' άκρη σ' άκρη, παράθυρα και στο περβάζι τους γλάστρες γλάστρες με διαφορετικά λουλούδια και φύλλα η καθεμιά. Στον απέναντι τοίχο, πίνακες. Η καρδιά μου δε χτυπούσε πια, γιατί αποξεχάστηκα και χάζευα.
         Ανεβήκαμε μια σκάλα, που αντί για κάγκελα είχε άσπρο μεταλλικό δίχτυ κι η κουπαστή της ήταν σκούρα βυσσινιά. Φτάσαμε στον πρώτο όροφο και σταθήκαμε μπροστά σε μια πόρτα, που ο μπαμπάς είπε πως ήταν το γραφείο του διευθυντή. Δεν ξέρω τι άλλο χρώμα πήρα εκτός από το κανονικό χλωμό μου. Σίγουρα θα έμοιαζα με λειψανάκι Η μαμά χτύπησε την πόρτα κι ο μπαμπάς γύρισε και με κοίταξε: «Κωνσταντινιώ, κουράγιο, αφού σου είπαμε πως είναι ο καλύτερος».
         Η πόρτα άνοιξε από μόνη της, ο μπαμπάς μ' έσυρε σχεδόν μέσα, μα, πριν μπούμε καλά καλά, ήρθε και στάθηκε μπροστά μας ένας κύριος όχι πολύ ψηλός, με κοκκινωπά μαλλιά και γαλανά μάτια, που χαμογελούσε και φαίνονταν τα κάτασπρα δόντια του.
         Ουφ! Η καρδιά μου έπαψε να παίζει ταμπούρλο. Εκείνος έσκυψε, με φίλησε και είπε ελληνικά: «Καλώς το παιντί μας». Ο μπαμπάς μού είχε πει πως ο χερ Χάινερ λατρεύει την Ελλάδα και μαθαίνει ελληνικά. Πήγε στο γραφείο του, που ήταν μεγάλο, φορτωμένο με πολλά χαρτιά, κι ανάμεσα στις στοίβες ξεπρόβαλε ένα μπλε βάζο με κίτρινα τριαντάφυλλα.
         Μας είπε να καθίσουμε, κι εγώ κάθισα στην άκρη άκρη μιας καρέκλας. Έτσι και κουνιόμουνα λίγο, θα 'πεφτα κάτω.
         Πού είσαι, Φάρμουρ,* ν' ακούσεις τι μου είπε. Πως βλέπει στο πρόσωπό μου ότι θα τα καταφέρω, και δεν είπε πως έχω βλέμμα εξεταστικό, αλλά έξυπνο και θεληματικό. Ύστερα σηκώθηκε και με πήρε από το χέρι να με πάει στην τάξη μου.
         Η μαμά κι ο μπαμπάς με κοίταξαν σαν να μου 'λεγαν «κουράγιο», μα εγώ δεν είχα πια ανάγκη από κουράγιο. Περπατούσα στους διαδρόμους πλάι στο διευθυντή, προσπαθούσα να μην καμπουριάζω και κοίταζα ολόγυρα με το... έξυπνο και θεληματικό μου βλέμμα, ώσπου φτάσαμε στην τάξη.
         Όσο ο χερ Χάινερ μιλούσε με τη δασκάλα, εγώ κοίταζα την αίθουσα, που είχε μεγάλα παράθυρα με γλάστρες στα περβάζια και ζωγραφιές στους τοίχους. Τα παιδιά κάθονταν το καθένα σε δικό του θρανίο.
         Ήταν σχεδόν όλα κατάξανθα με γαλανά μάτια, μα εγώ ξεχώρισα ένα με λοξά σκούρα μάτια κι ένα μαυράκι με σγουρά μαλλιά. Όλα είχαν το βλέμμα καρφωμένο πάνω μου.
         Ο χερ Χάινερ μού χάιδεψε το κεφάλι κι έφυγε. Η δασκάλα, μια ξανθιά κοπέλα με πρόσωπο γεμάτο πανάδες, μου έδειξε να καθίσω σ' ένα άδειο θρανίο στην πρώτη σειρά. Στο διπλανό καθόταν ένα κοριτσάκι με μαλλιά κόκκινα σαν φλόγες, που μου. χαμογελούσε

 Γ  Αξιολόγηση:

10)Αφού διαβάσεις και το δεύτερο κείμενο να γράψεις μια παράγραφο στη οποία θα συγκρίνεις τις εμπειρίες των δύο παιδιών από την πρώτη τους μέρα στο σχολείο.

11) Γράψε μια επιστολή σε έναν φίλο σου από το δημοτικό που έφυγε στο εξωτερικό και διηγήσου την πρώτη μέρα στο καινούργιο σχολείο.

12)Γράψε στο τετράδιο σου ένα δικό σου παράδειγμα για κάθε είδος πρότασης που μάθαμε.

ΘΕΩΡΙΑ

 Τα είδη της πρότασης: Γραμματική σελ 112-113