Για ένα παιδί που κοιμάται της Δημ Χριστοδούλου. Νεοελληνικά κείμενα Β Γυμν

Για ένα παιδί που κοιμάται 
Λογοτεχνία Β Γυμνασίου

Ο τίτλος :Είναι τρυφερός. Θα μπορούσε να αναφέρεται σε ένα παιδί που μεγαλώνει με φροντίδα και αγάπη αλλά αναφέρεται στην σκληρή πραγματικότητα της εποχής μας που αναγκάζει τα παιδιά πρόσφυγες και μετανάστες να ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους.

Στιχουργική : 
Το ποίημα έχει χαρακτηριστικά της νεοτερικής ποίησης. Ο στίχος είναι ελεύθερος χωρίς μέτρο και ομοιοκαταληξία και θυμίζει πεζό λόγο. Οι στροφές είναι άνισες και οι στίχοι δεν έχουν ορισμένο αριθμό συλλαβών.
.

Γλώσσα- ύφος:
Η γλώσσα είναι λιτή και καθημερινή. Η ζωή του παιδιού περιγράφεται με απλότητα και ρεαλισμό .Χρησιμοποιείται  ο Ενεστώτας για να δοθεί η καθημερινότητα του παιδιού και Παρατατικός για τις αναμνήσεις του παιδιού από την πατρίδα του. Με παρομοιώσεις δίνονται οι εντυπώσεις με τις οποίες έφτασε ο μικρός μετανάστης στην Ελλάδα αλλά και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Υπάρχουν σχήματα λόγου που αυξάνουν το λυρισμό. Το ύφος είναι λιτό, ρεαλιστικό (πραγματικότητα )αλλά και λυρικό σε κάποια σημεία όπου υπάρχει έντονη συναισθηματική φόρτιση.

Ο αφηγητής :
Ο παντογνώστης αφηγητής, αφηγείται σε τρίτο πρόσωπο το παρόν και κάνει αναδρομές στα παρελθόν του παιδιού.

1^η Ενότητα (Νύχτα ……..εκεί μέσα)  Ο καθημερινός αγώνας για επιβίωση

Είναι νύχτα και το παιδί αναγκάζεται να περάσει τη νύχτα μέσα σε ένα κλειστό εργοστάσιο ανάμεσα στις μηχανές κάποιες από τις οποίες συνεχίζουν το θόρυβο. Ο ύπνος είναι δύσκολος και η ανθρώπινη απουσία έντονη..Η έλλειψη χώρου και θέρμανσης  καθώς και η μοναξιά είναι σκληρές. για το παιδί. Το παλτό του αδελφού φανερώνει τις δύσκολες συνθήκες. Το παιδί περνάει τη μέρα του στα φανάρια και έρχεται αντιμέτωπο με την αγανάκτηση, τη σκληρότητα, την αδιαφορία και το θυμό των οδηγών .Κερδίζει με αυτό τον τρόπο τίμια το ψωμί του και το βράδυ κοιμάται στο εργοστάσιο.

2^η Ενότητα  ( Τα χιονισμένα ………..ατμό ) Η ξενιτιά, η ορφάνια και η κοινωνική περιθωριοποίηση

Γίνεται αναδρομή στο παρελθόν. Θυμάται τα χιονισμένα βουνά της πατρίδας  του, τα χέρια της μάνας του και το δάσκαλο που του μάθαινε Ελληνικά. Το παιδί ζούσε φτωχικά αλλά οι μνήμες παραπέμπουν σε μια απλή και ευτυχισμένη ζωή.

Μετά γυρνάμε στο παρόν .Το παιδί άκουγε για μια λαμπρή και όμορφη Ελλάδα με ένδοξο και σπουδαίο παρελθόν. Τώρα όμως είναι αντιμέτωπος με άλλη πραγματικότητα .Η Ελλάδα για το παιδί ταυτίζεται με τη ζητιανιά, την αδιάφορη και ταπεινωτική συμπεριφορά και τη σχάρα του ατμού που τον ζεσταίνει. Το εργοστάσιο είναι το μόνο μέρος στο οποίο δε νιώθει προσβλητικά βλέμματα και απόρριψη.